ترانه ی هستی من

از صبح ازل که نام تو مُهر شد و

بنشست به ناز بر در خانه ی من

.

خوش نغمه ی چنگ عشق افکند طنین

بر پهنه ی دشت دل دیوانه ی من

.

! سیمای سپهر ِهستی ام نقش تو شد

جانم ! مه من ! ترانه ی هستی من

.

باشد ؛

... تا شام ابد خاطرم از لحن خیالت سرشار