آخرین ساعت های سال 86 هم سپری میشدند که دستم به قلم رفت و ...
گفتم : " حالش از تو بود و انگیزه اش هم ، پس بی برو برگرد ، مال توست!" . با سخاوت تمام، عیدی ام را پذیرفت
-----------------------------------------------------------------------------------------------
این روز ها ابیاتی از "پرتو کرمانشاهی " زمزمه ام شده اند که عجیب مناسب حال من و این نقشند ، هرچند که من -به ظاهر لااقل- پیر نیستم!
من آن نقش آفرین نقاش پیرم
تو آن نقشی که در دامت اسیرم
زدم بر پرده صد بارت، دریغا
نه آن بودی که هستی در ضمیرم.
